Kość strzałkowa
łac. – fibula
Kość piszczelowa to kość długa podudzia przebiegająca po stronie bocznej kości piszczelowej.
Wyróżniamy na niej koniec koniec bliższy (extremitas proximalis), trzon (corpus) oraz koniec dalszy (extremitas distalis).
Koniec bliższy (extremitas proximalis)
Trzon (corpus)
Koniec dalszy (extremitas distalis)
Kość długa (ossa longa)
Kość strzałkowa – Wprowadzenie
Twój najlepszy wynik: 0/4
1. Koniec bliższy
łac. – extremitas proximalis (również nasada bliższa – epiphysis proximalis)
Koniec bliższy kości strzałkowej utworzony jest przez głowę strzałki (caput fibulae), która ku górze kończy się wierzchołkiem głowy strzałki (apex capitis fibutae), a przyśrodkowo pokryta jest powierzchnią stawową głowy strzałki (facies articularis capitts fibulae) służącą do połączenia z kością piszczelową.
Głowa oddzielona jest od trzonu nieco zwężoną szyjką strzałki (collum fibulae).
Głowa strzałki (caput fibulae):
• Wierzchołek głowy strzałki (apex capitis fibutae)
• Powierzchnia stawowa głowy strzałki (facies articularis capitts fibulae)
Szyjka strzałki (collum fibulae)
Kość strzałkowa – Koniec bliższy
Twój najlepszy wynik: 0/4
2. Trzon
łac. – corpus
Trzon kości strzałkowej ma w przekroju poprzecznym kształt trójkąta.
Wyróżniamy na nim trzy powierzchnie oraz trzy brzegi.
2.1 Brzegi
Wyróżniamy:
Brzeg przedni (margo anterior) – najdłuższy i najostrzejszy. Oddziela powierzchnie boczną od przyśrodkowej.
Brzeg międzykostny (margo interosseus) – oddziela powierzchnię przyśrodkową od tylnej. Przyczepia się do niego błona międzykostna goleni (membrana interossea cruris).
Brzeg tylny (margo posterior) – oddziela powierzchnie boczną od tylnej.
Kość strzałkowa – Brzegi
Twój najlepszy wynik: 0/6
2.2 Powierzchnie
Wyróżniamy:
Powierzchnię boczną (facies lateralis) – ograniczoną przez brzeg przedni i tylny.
Powierzchnię przyśrodkową (facies medialis) – ograniczoną przez brzeg przedni i międzykostny.
Powierzchnię tylną (facies posterior) – skierowaną ku tyłowi i nieco przyśrodkowo. W jej górnej części występuje ostry grzebień przyśrodkowy (crista medialis). Ograniczona przez brzeg międzykostny i tylny.
Kość strzałkowa – Powierzchnie
Twój najlepszy wynik: 0/3
3. Koniec dalszy
łac. – extremitas distalis, (również nasada dalsza – epiphysis distalis)
Koniec dalszy kości strzałkowej utworzony jest przez kostkę boczną. Sięga ona niżej od kostki przyśrodkowej, a jej przyśrodkowa cześć pokryta jest powierzchnią stawową kostki bocznej (facies articularis malleoli lateralis).
Na powierzchni tylnej kostki biegnie bruzda kostkowa (sulcus malleolaris), dla ścięgien mięśni strzałkowego długiego i krótkiego.
Kostka boczna (malleolus lateralis)
• Powierzchnia stawowa kostki bocznej (facies articularis malleoli lateralis)
Bruzda kostkowa (sulcus malleolaris)
Kość strzałkowa – Koniec dalszy
Twój najlepszy wynik: 0/3
4. Połączenia
Połączenia kości strzałkowej zostały opisane w poniższej tabelce.
Za pomocą stawu piszczelowo-strzałkowego (articulatio tibiofibularis)
Za pomocą więzozrostu piszczelowo-strzałkowego (syndesmosis tibiofibularis)
Za pomocą stawu skokowo-goleniowego (stawu skokowego górnego) (articulatio tarocruralis)
5. Rozwiąż quizy!
Aby utrwalić zdobytą wiedzę, skorzystaj z pomocy naukowych znajdujących się poniżej!
Kość strzałkowa – Podsumowanie
Twój najlepszy wynik: 0/20
Opracowano na podstawie
- Bochenek A., Reicher M., Anatomia człowieka, Tom I, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2022.